تحلیل زمان بقای مطلوب بی فرزندی جوانان در آستانه ازدواج: مدل پارامتری لگ نرمال

سابقه و هدف: دو مؤلفه تأثیرگذار بر تئوری های مرتبط با کاهش باروری که توجه بسیاری از برنامه ریزان و سیاستگذاران را به عوامل مؤثر بر آنها معطوف نموده، ترجیحات باروری و فاصله ی ازدواج تا فرزندآوری است. بدین منظور هدف از مطالعه ی حاضر بررسی عوامل مؤثر بر فاصله ی مطلوب ازدواج تا فرزندآوری، میان جوانان در آستانه ی ازدواج است. مواد و روش ها: اطلاعات 12500 زن و مرد جوان در آستانه ی ازدواج کلیه استان های کشور که به مراکز مشاوره قبل از ازدواج در سال 1393 مراجعه نمودند، براساس یک مطالعه ی مقطعی، با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای طبقه بندی شده و پرسشنامه ی ساختار یافته، جمع آوری شد. در این مقاله به منظور مدل سازی متغیر پاسخ فاصله مطلوب ازدواج تا فرزندآوری براساس متغیرهای پیش بین جنس، محل سکونت، سن، سطح تحصیلی، وضع فعالیت، تعداد فرزندان ایده آل، سطح درآمد خانوار و ترجیح جنسی از روش های پارامتری تحلیل بقا استفاده و با توجه به تفاوت میزان باروری در استان های مختلف، مدل ها در 4 طبقه استانی ارایه گردید. یافته ها: از آن جا که در این مطالعه پیش فرض متناسب بودن مخاطرات در مدل کاکس برقرار نبود، از مدل های بقای پارامتری برای تحلیل داده ها استفاده شد. در کلیه ی طبقات استانی، مدل لگ نرمال براساس معیار کفایت مدل آکائیک از میان مدل های نمایی، وایبل، و لگ لجستیک انتخاب و پارامترهای مدل بر پایه ی آن تفسیر شد. علاوه بر متغیرهای سن و وضع فعالیت که در کلیه ی طبقات استانی بر فاصله ی مطلوب ازدواج تا فرزندآوری در سطح 5% اثری معنی دار داشتند، متغیرهای جنس، تعداد فرزندان ایده آل، سطح درآمد خانوار و ترجیح جنسی نیز در طبقات اول تا سوم استانی بر این فاصله دارای اثر معنی دار بودند. نتیجه گیری: در کلیه ی طبقات استانی با افزایش سن جوانان، زمان بقای مطلوب بی فرزندی کاهش می یابد که دلیل این مسأله را می توان ترس آنان از نابارور شدن به دلیل تأخیر در فرزندآوری دانست. همچنین جوانان دانشجو، فاصله ی مطلوب فرزندآوری بزرگتری دارند؛ بنابراین به نظر می رسد علاقه ی جوانان به ادامه ی تحصیل بیش از گذشته منجر به تأخیر در فرزندآوری می شود.